Inheems perspectief volgens Myra Colis: de kennis van Inheemse mensen is essentieel voor de klimaatcrisis
Het Groene Brein zet zich in voor een nieuwe, circulaire economie door wetenschap en praktijk samen te brengen. We werken aan transities zoals de energietransitie, duurzaam onderwijs, regeneratieve landbouw en consumptiegoederen. Binnen al deze onderwerpen zien we dat het thema klimaatrechtvaardigheid steeds belangrijker wordt en dat diverse groepen zoals Inheemse volken weinig inspraak hebben op deze onderwerpen in Nederland. Daarom interviewen we een aantal belangrijke figuren in de inheemse klimaatbeweging in Nederland. Wat drijft hen en hoe kunnen we hun perspectief beter borgen in het maken van klimaatoplossingen? Vandaag spreken we Myra Colis, oprichter van MABIKAs foundation en gedreven om inheemse kennis te waarborgen.
Myra, je hebt expertise op allerlei gebieden, zoals business, technologie en rechten. Daarnaast zet je je in voor het behoud van inheemse kennis. Kan je vertellen wie je bent en waar je nu mee bezig bent?
’’Ik kom oorspronkelijk uit het noorden van de Filipijnen, uit de Igorot Cordilleran gemeenschap. Nu woon ik al ongeveer tien jaar in Nederland. Ik richtte de MABIKAs Foundation op, omdat ik graag trouw wil blijven aan mijn roots en om een sterke verbinding met de Igorot Cordilleran community te voelen, ook al ben ik ver weg van mijn thuisland. De missie van MABIKAs Foundation is om vooroordelen over Inheemse volken tegen te gaan door onze kennis levend te houden.
Ik maak me hard voor drie zaken: de rechten van de inheemse bevolking, vrouwenrechten, en tot slot diversiteit en inclusie. Ik denk dat we met elkaar nog veel kunnen doen om de stem van inheemse groepen te laten horen!”
Kun je iets vertellen over jouw visie op duurzaamheid?
“Duurzaamheid is een kernwaarde van mezelf, of beter gezegd voor alle inheemse volken. Het is een onderdeel van ons zijn. Zie het als een verbinding tussen jou en de natuurlijke wereld om je heen. Wanneer je jouw omgeving schade aanbrengt, schaad je hiermee dus ook jezelf. Voor mij zijn alle levende organismen met elkaar verbonden.’’
Wat is een concreet voorbeeld van een probleem binnen de klimaatcrisis waar inheems perspectief nog ontbreekt?
“In conferenties en debatten rondom duurzaamheid zijn Inheemse groepen nauwelijks vertegenwoordigd. Maar als je erover nadenkt hebben zij wel degelijk veel te zeggen. Van oudsher hebben wij namelijk allerlei manieren om de natuur te behouden. Deze methodes zitten geworteld in onze tradities en geven ons de mogelijkheid om ons aan te passen aan de natuur. Alleen al daarom zouden we meer betrokken moeten worden.
Om een veelvoorkomende situatie te schetsen:
Bedrijven of coöperaties zoals multinationals beginnen een (duurzaam) project uit financieel oogpunt. Dit gebeurt bijvoorbeeld op de Filippijnen bij het bouwen van hydro-elektrische dammen. Veel projecten rondom hernieuwbare energie worden de inheemse volken van bovenop opgelegd. Deze bedrijven maken gebruik van stukken land van de inheemse bevolking zonder om toestemming te vragen. Er is geen mogelijkheid vanuit hen om vooraf toestemming te geven, want hun rechten worden en instemming wordt genegeerd. Dat vind ik een gebrek aan respect richting de rechten van deze volkeren. Deze projecten vernietigen namelijk hun leven en de bestaansmiddelen én zij worden hierdoor gemarginaliseerd.
Dit terwijl de kennis en expertise van de inheemse gemeenschap wordt gebruikt, geëxploiteerd en omgezet in westerse wetenschappelijke kennis. Maar de mensen van wie deze kennis afkomstig is, krijgen geen erkenning. Dit soort situaties doet zich niet alleen voor op de Filippijnen, maar gebeurt helaas wereldwijd.”
Je noemt al dat de kennis van inheemse volken wordt verzameld en gebruikt voor andere doeleinden, zonder dat deze mensen hier zelf van profiteren. Kan je een ander gevolg noemen van deze acties?
‘’Een veel voorkomend gevolg op grotere schaal zijn conflicten en schendingen van mensenrechten. Op de Filippijnen is de inheemse bevolking bijvoorbeeld in strijd met de regering, omdat de regering grote coöperaties en bedrijven om economische redenen beschermt. Dit heeft alle gevolgen van dien voor de inheemse gemeenschappen. De praktijken richting inheemse volken die ik eerder beschreef, worden hierdoor langer in stand gehouden.’’
Bij het Groene Brein werken we veel met wetenschappers, ondernemers en beleidsmedewerkers. Het gesprek over inheems perspectief lijkt in dit soort velden nog in de kinderschoenen te staan. Wat kunnen mensen vanuit deze rollen doen om dit perspectief beter mee te nemen?
“Ten eerste, zorg ervoor dat je altijd overlegt en samenwerkt met inheemse gemeenschappen en organisaties. Vooral wanneer je in een project betrokken bent dat relevant is voor die gemeenschappen, zoals bij het gebruiken van hun land. Natuurlijk kun je bepaalde informatie over de inheemse bevolking ook vinden op het internet of in academische artikelen, maar het is altijd beter om met de mensen zélf te praten.
Dat heeft ook betrekking op mijn tweede punt: erken en respecteer de rechten van de inheemse bevolking en hun zelfbeschikking! Dit weten en erkennen is al een goede eerste stap.
Tot slot, steun onze gemeenschappen door onze kennis serieus te nemen. Bijvoorbeeld door onze inheemse kennis te integreren in de academische wereld. Dat is mijn call to action voor lezers. Door expertises samen te voegen kunnen we kijken wat écht werkt. Mensen uit westerse landen zijn bijvoorbeeld verder als het gaat om technologie. Door kennis en inzichten te combineren kunnen we van elkaar leren en proberen onze gemeenschappelijke doelen in de klimaatcrisis te behalen!”
